płytą kompaktową
Encyklopedia PWN
płyta kompaktowa, płyta CD, płyta CD-A,
rodzaj dysku optycznego będącego nośnikiem stereofonicznego dźwięku (muzyki) zapisanego w systemie CD;
krążek z tworzywa sztucznego z zapisanym w sposób elektromech. analogowym sygnałem dźwiękowym, odtwarzanym za pomocą gramofonu.
audio-CD, CD-DA, ang. CD-Digital Audio,
system CD zastosowany do zapisu dźwięku na płycie CD (zw. wówczas płytą kompaktową);
fonografia
utrwalanie przebiegów akustycznych w postaci tzw. ścieżek dźwiękowych na mechanicznych, magnetycznych lub optycznych nośnikach dźwięku (takich jak walce, taśmy, płyty itp.), umożliwiających ich wielokrotne odtwarzanie za pośrednictwem głośników;
[gr. phōnḗ ‘głos’, ‘dźwięk’, gráphō ‘piszę’],
DCC, ang. Digital Compact Cassette,
system cyfrowego zapisu dźwięku stosowany w kasetowych magnetofonach cyfrowych powszechnego użytku;
przenośny odtwarzacz płyt kompaktowych;
