oznajmujący

Encyklopedia PWN

log. prawa logiki, zakładające, że zdania oznajmujące mogą być tylko prawdziwe lub fałszywe i żadnej innej wartości logicznej mieć nie mogą.

[gr. antí ‘przeciw’, ‘naprzeciw’, łac. cadentia ‘upadek’],

wzniesienie intonacyjne, kierunek rosnący linii melodycznej mowy, będący sygnałem niedokończenia i zapowiedzią dalszego ciągu zdania;

[łac.],

gram. tryb oznajmujący.

logika rozmyta, ang. fuzzy logic,

mat. pojęcie stanowiące pewne uogólnienie pojęcia logiki klas. i wprowadzonej 1920 przez Jana Łukasiewicza logiki wielowartościowej (logika).

log. znaczenie zdania lub wyrażenie mające strukturę zdania logicznego (oznajmującego).

naukozn. najstarsza z nauk o nauce;

Słownik języka polskiego