osoby
Encyklopedia PWN
spadek, łac. hereditas, fr. succession, niem. Erbe,
we współcz. systemach prawnych państw eur. (podobnie jak w prawie rzymskim, z którego systemy te się wywodzą) ogół praw i obowiązków cywilnoprawnych o charakterze majątkowym zmarłej osoby fiz. (spadkodawcy), które z chwilą jej śmierci przechodzą w drodze dziedziczenia na inną osobę lub osoby (spadkobierców).
terroryzm
różnie umotywowane, najczęściej ideologicznie, planowane i zorganizowane działania pojedynczych osób lub grup, podejmowane z naruszeniem istniejącego prawa w celu wymuszenia od władz państwowych i społeczeństwa określonych zachowań i świadczeń, często naruszające dobra osób postronnych; działania te są realizowane z całą bezwzględnością, za pomocą różnych środków (nacisk psychiczny, przemoc fizyczna, użycie broni i ładunków wybuchowych), w warunkach specjalnie nadanego im rozgłosu i celowo wytworzonego w społeczeństwie lęku.
[łac.],
sankcjonowane przez prawo karne stadia realizacji czynu zabronionego (tzw. formy stadialne) oraz sposoby współdziałania kilku osób w jego popełnieniu (tzw. formy zjawiskowe).
filoz., religiozn. uczucie skierowane do osoby (miłość: Boga, bliźniego, oblubieńcza, rodzicielska, braterska) lub przedmiotu (miłość ojczyzny), wyrażające się w pragnieniu dla nich dobra (i czynienia go), szczęścia i zachowania ich istnienia.
personalizm
nurt współczesnej filozofii europejskiej akcentujący autonomiczną wartość osobowości w analizie rzeczywistości i bytu ludzkiego.
[łac. persona ‘osoba’],
