optycznym
Encyklopedia PWN
skala szarości, klin optyczny,
fot. wzorzec zaczernień o regularnie wzrastających wartościach gęstości opt.;
soliton
fiz. odosobniona fala biegnąca, której kształt i prędkość nie zmieniają się wraz z przebywaną odległością oraz po zderzeniach z innymi s.;
[łac.],
sód, Na, natrium,
pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 11;
grupa przyrządów do otrzymywania i badania różnego rodzaju widm, np. optycznego, rentgenowskiego, radiowego, dźwięku, energii (pędu) cząstek (np. elektronów, neutronów, cząstek α; spektrometr cząstek);
spektroprojektor
rodzaj aparatu projekcyjnego do obserwacji powiększonych obrazów widm optycznych
[łac.],
spektroskopia
dział fizyki obejmujący zarówno badanie budowy i właściwości jąder atomowych, atomów, cząsteczek oraz złożonych z nich układów makroskopowych, jak i badanie ich wzajemnych oddziaływań — na podstawie rozkładu natężenia (tzw. widma) promieniowania elektromagnetycznego pochłanianego, wysyłanego lub rozpraszanego przez te obiekty i rejestrowanego w zależności od długości fali lub częstotliwości promieniowania.
[łac.-gr.],
