operator
Encyklopedia PWN
logika
teoria czynności poznawczych, przede wszystkim naukotwórczych,
[gr. logikós ‘zgodny z rozumowaniem’],
Lumière
francuscy wynalazcy, przemysłowcy, pionierzy kinematografii, bracia:
[lümjẹ:r],
nabla
mat. symbol ∇ oznaczający operator różniczkowy pierwszego rzędu, zw. operatorem Hamiltona: ∇ = [gr., ‘harfa’],
, gdzie x, y, z — kartezjańskie współrzędne prostokątne, a 
, 
, 
— wektory jednostkowe osi współrzędnych;
jednostka badawczo-rozwojowa, pierwszy pol. operator Internetu; działa od 1991, początkowo w ramach Uniwersytetu Warszawskiego, od 1993 samodzielnie;
mat. dział matematyki obejmujący metody rozwiązywania niektórych typów równań różniczkowych, a także różniczkowo-całkowych, polegające na algebraizacji rozwiązywanego równania lub układu równań;
operon
genet. specyficzna i powszechna u bakterii strukturalna i funkcjonalna jednostka genomu bakteryjnego, zawierająca od 2 do kilku kolejno ułożonych genów strukturalnych kodujących enzymy jednego szlaku metabolicznego oraz, położone bezpośrednio przed genami, sekwencje operatora i promotora kontrolujące ich aktywność transkrypcyjną;
[łac.],
