operator
Encyklopedia PWN
dalambercjan, operator d’Alemberta, operator falowy,
mat. □, operator różniczkowy liniowy drugiego rzędu określony we współrzędnych kartezjańskich wzorem 
, gdzie 
jest operatorem Laplace’a (laplasjan), u jest funkcją zmiennych t, x1, ... , xn, a c > 0 — stałą.
mat. funkcja służąca do wyznaczania rozwiązań zagadnień brzegowych i początkowych dla równań różniczkowych zwyczajnych i cząstkowych;
fiz.:
rezolwenta
mat. dla operatora liniowego A: X → X, gdzie X jest przestrzenią Banacha — operator liniowy Rλ(A) = (λId − A)–1, zdefiniowany dla skalarów λ należących do tzw. zbioru rezolwenty ρ(A), złożonego z tych λ, dla których Aλ = λId − A jest operatorem odwracalnym i (Aλ)–1 jest operatorem ograniczonym;
[łac.],
wł. operator film.
fiz. przejście od praw fizyki klas. do odpowiednich praw teorii kwantowej; polega na przyporządkowaniu wielkościom fiz., charakteryzującym stan układu (np. pęd, energia czy moment pędu), odpowiadających im operatorów, spełniających określone warunki (operatory w mechanice kwantowej);
