odosobnienie
Encyklopedia PWN
splendid isolation
określenie międzynar. położenia Wielkiej Brytanii w XIX w., użyte po raz pierwszy 1896 przez premiera Kanady, W. Lauriera;
[splẹndıd aısəlẹıszn; ‘wspaniałe odosobnienie’] 
,
,
Suzo Henryk, Heinrich Seuse, zw. Amandus, błogosławiony, ur. ok. 1295, prawdopodobnie Überlingen, zm. 25 I 1366, Ulm,
niemiecki mistyk dominikański; należał do tzw. grupy mistyków nadreńskich (m.in. J. Eckhart, J. Tauler); 1831 beatyfikowany przez Grzegorza XVI.
szazilijja, šāḏiliyya,
bractwo sufickie zał. przez Abu al-Hasana asz-Szazilego (zm. 1258);
miejsca przymusowego odosobnienia, podległe władzom sądowym, policji (Gestapo) i Wehrmachtowi, będące oprócz obozów i gett narzędziem ustanowionego w III Rzeszy i krajach przez nią okupowanych systemu terroru.
zorganizowane struktury życia wspólnotowego oparte na przepisach rel., skupiające jednostki pragnące realizować wzory życia rel. zgodnie z obowiązującą w danym z. regułą (konstytucją);
proces termodynamiczny, w którym układ ani nie pobiera, ani nie oddaje ciepła (δQ = 0);
