odbiorcza
Encyklopedia PWN
niem. fizyk i inżynier; pionier telewizji;
urządzenie elektroniczne przeznaczone do selektywnego odbioru sygnałów niesionych przez fale radiowe (emitowane przez nadajnik radiokomunikacyjny), a także do ich przetwarzania, ewentualnie rejestracji.
telekom. projekt radiowej nadawczo-odbiorczej stacji telekomunik., przewidzianej do umieszczenia w stratosferze (w balonie lub w samolocie, na wys. 16–22 km) i przeznaczonej do retransmisji sygnałów radiowych przesyłanych między naziemnymi stacjami radiowymi;
transport przesyłek (zamkniętych w cylindrycznych pojemnikach) w strumieniu powietrza poruszającego się rurociągiem pod wpływem różnicy ciśnień (transport pneumatyczny);
przedsiębiorstwo (spółka akcyjna), powstałe 1923 (dyr. J. Plebański); zajmowało się konstruowaniem i wytwarzaniem sprzętu radiotechn. (nadawczo-odbiorczych stacji radiotelegraficznych, lamp elektronowych, odbiorników radiowych);
