platforma stratosferyczna
 
Encyklopedia PWN
platforma stratosferyczna,
telekom. projekt radiowej nadawczo-odbiorczej stacji telekomunik., przewidzianej do umieszczenia w stratosferze (w balonie lub w samolocie, na wys. 16–22 km) i przeznaczonej do retransmisji sygnałów radiowych przesyłanych między naziemnymi stacjami radiowymi;
ma pełnić podobną funkcję jak stacja retransmisyjna w łączności radioliniowej (radiolinia) czy satelita telekomunik. w systemach radiokomunikacji satelitarnej oraz zapewniać stały szerokopasmowy dostęp bezprzewodowy (ang. Broadband-Fixed Wireless Access) użytkownikom systemu; obszar obsługiwany przez platformę stratosferyczną, zależnie od wysokości lotu i charakterystyki kierunkowości anteny, ma średnicę 60–400 km i składa się z 121 komórek naziemnych o nominalnej średnicy 5 km; w celu zwiększenia zasięgu działania przewiduje się bezpośrednie łącza z innymi platformami i z satelitami telekomunik.; platformie stratosferycznej przydzielono pasma częst. ok. 47 GHz (w kierunku od Ziemi do platformy) i 48 GHz w kierunku odwrotnym, każde o szer. 300 MHz; całkowita przepływność wszystkich obsługiwanych przez platformę łączy ma osiągać 7 Gbit/s; tłumienie sygnałów w stratosferze jest mniejsze niż w łączach satelitarnych, co umożliwia posługiwanie się nadajnikami pokładowymi o małych mocach (1 W na komórkę); platformy stratosferyczne mogą być szczególnie przydatne w rejonach o słabo rozwiniętej infrastrukturze telekomunik., w rejonach klęsk żywiołowych oraz do celów wojskowych.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia