obraz
Encyklopedia PWN
telewizja o bardzo dużej rozdzielczości obrazu, ang. High Definition Television (HDTV),
ogólna nazwa systemów telew. pozwalających na uzyskanie obrazu o dużo wyższej jakości niż w systemach konwencjonalnych (NTSC, PAL, SECAM);
telewizja
dział telekomunikacji zajmujący się przetwarzaniem obrazów scen ruchomych (z natury lub uprzednio zarejestrowanych na taśmie magnet.) na sygnały elektr., tzw. sygnały wizyjne, ich przesyłaniem łączami telekomunik. oraz odtwarzaniem w miejscu odbioru;
[gr. tḗle ‘daleko’, łac. visio ‘widzenie’],
film
[ang.]:
film, którego projekcja wymaga ekranu szerszego niż standardowy (1 : 1,33).
urządzenie optyczno-elektroniczne przetwarzające obraz obserwowanej sceny na sygnał elektryczny, tzw. sygnał wizyjny, zakodowany w jednym z systemów telewizyjnych (np. PAL, SECAM, NTSC);
całokształt procesów chem. mających na celu zamianę obrazu utajonego, zawartego w napromieniowanym (naświetlonym) materiale fot., na trwały obraz widzialny utworzony z metalicznego srebra lub barwników.
