objętości
Encyklopedia PWN
fiz. temperatura, jaką miałaby próbna objętość (cząstka) powietrza sprowadzona w procesie adiabatycznym do ciśnienia standardowego 1000 hPa.
wydzielona objętość (cząstka) płynu (w atmosferze ziemskiej — cząstka powietrza) wznosząca się w płynie;
torus
mat. powierzchnia utworzona przez obrót okręgu (o promieniu r) dookoła osi leżącej w płaszczyźnie tego okręgu i nie przecinającej go (R — promień okręgu zataczanego przez środek okręgu obracającego się);
[łac.],
traktrysa
mat. krzywa płaska, którą można opisać we współrzędnych kartezjańskich x, y równaniami parametrycznymi: x = a ln(tg (φ/2)) + a cos φ, y = a sin φ, gdzie a — dodatnia stała, φ (0 < φ < π) — kąt, który styczna do t. w punkcie P(x, y) tworzy z dodatnim zwrotem osi odciętych OX;
[łac. tracto ‘ciągnę’],
