normatywna
Encyklopedia PWN
stan zorganizowania, zespolenia i zharmonizowania różnorodnych elementów tworzących zbiorowość społeczną, odnoszący się do sfery norm i wartości, działań oraz łączności pomiędzy jednostkami i grupami społecznymi.
klauzula
prawo zastrzeżenie ograniczające lub rozszerzające skutki umowy, traktatu lub dokumentu prawnego.
[łac. clausula ‘zakończenie’, ‘zamknięcie’],
termin wieloznaczny dotyczący porozumiewania się językiem zgodnie z obowiązującą w danym społeczeństwie i zwyczajowo utrwaloną normą językową, czyli zespołem jednostek językowych oraz reguł określających sposób ich realizacji w tekstach mówionych i pisanych.
opisowa i normatywna nauka o moralności, opierająca się na pojęciu wartości moralnych, a nie (w odróżnieniu od etyki formalnej) na pojęciu obowiązku czy powinności.
w aspekcie pragmatycznym — nauka o metodach działalności nauk. i stosowanych w nauce procedurach badawczych;
moralność
[fr. moral < łac. moralis ‘dotyczący obyczajów’]:
