nieorganicznych
Encyklopedia PWN
francuski chemik i polityk.
ekologia
nauka o strukturze i funkcjonowaniu przyrody na różnych poziomach organizacji, ekonomika przyrody;
[gr. oíkos ‘mieszkanie’, ‘gospodarstwo’, ‘środowisko’, lógos ‘słowo’, ‘umysł’, ‘rozprawa’, ‘wiedza’],
endocytoza
proces wprowadzania (pochłaniania) do wnętrza komórki ze środowiska zewnętrznego związków chemicznych, wirusów oraz komórek i ich fragmentów przez wpuklenie błony komórkowej i utworzenie pęcherzyków zwanych endosomami;
[gr. éndon ‘wewnątrz’, kýtos ‘komórka’],
związki organiczne, pochodne kwasów i alkoholi lub fenoli;
fagocyty
biol. komórki żerne zdolne do pochłaniania (pożerania) innych komórek, ich fragmentów oraz cząstek nieorganicznych w procesie fagocytozy;
[gr. phágos ‘pożeracz’, kýtos ‘naczynie’, ‘komórka’],
