nieorganicznych
Encyklopedia PWN
psychiatra włoski;
chemia bionieorganiczna, biochemia nieorganiczna,
interdyscyplinarna dziedzina wiedzy (z pogranicza chemii i biologii) badająca pierwiastki chem. (i ich związki, gł. koordynacyjne) występujące w organizmach żywych i istotne dla funkcjonowania tych organizmów, a także syntetyczne modele kompleksów biologicznych.
umowny wskaźnik jakości wód, informujący o zawartości w nich związków organicznych oraz niektórych nieorganicznych (np. sole żelaza(II), siarczki), ulegających utlenianiu pod wpływem silnych utleniaczy.
Davy
angielski chemik i fizyk.
[dẹıwi]
Sir Humphry Bartholomew , ur. 17 XII 1778, Penzance (hrab. Kornwalia), zm. 29 V 1829, Genewa,
ekol. organizmy saprotroficzne odżywiające się szczątkami organicznymi (opadłymi liśćmi, martwymi drzewami, padliną, martwymi glonami jednokomórkowymi opadającymi na dno zbiorników wodnych) lub odchodami;