neopozytywizm

Encyklopedia PWN

neopozytywizm
[gr.-łac.],
pozytywizm logiczny, zw. również trzecim pozytywizmem,
empirystyczny kierunek filozoficzny XX w., najbardziej wpływowy w okresie międzywojennym, propagujący hasło walki z filozofią tradycyjną, metafizyką, oraz głoszący postulat uprawiania „filozofii naukowej”, pojmowanej jako logiczna analiza języka.
Buczyńska-Garewicz Hanna, ur. 21 XI 1932, Pruszków,
filozof;
empiryzm logiczny, neopozytywizm, pozytywizm logiczny:
Handelsman Marceli, pseud. Józef Krzemień, Maciej Romański, Maciej Targowski, ur. 8 VII 1882, Warszawa, zm. 20 III 1945, Dora-Nordhausen (Niemcy),
polski historyk, badacz średniowiecza i czasów nowożytnych.
Ayer
[ẹər]
Sir Alfred Jules, ur. 29 X 1910, Londyn, zm. 27 VI 1989, tamże,
filozof angielski;
Bóg, bóg,
ponadziemska istota, będąca racją istnienia i funkcjonowania świata i człowieka.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia