neopozytywizm

Encyklopedia PWN

[fr. positivisme < łac. positivus ‘oparty’, ‘uzasadniony’],

filoz. w wąskim rozumieniu — system filozoficzny (filozofii pozytywnej) A. Comte’a wyłożony w Cours de philosophie positive (t. 1–6 1830–42), w szerszym — jeden z głównych nurtów w filozofii XIX i XX w., wywodzący się z refleksji filozoficznej nad poznaniem naukowym oraz nad strukturą metodologiczną i osiągnięciami teoretycznymi i praktycznych nauk szczegółowych (zwłaszcza ścisłych).

pozytywizm logiczny,

filoz. → neopozytywizm.

prawda, gr. etētymía, alḗtheia, łac. veritas,

filoz.

Schlick

[szlık]

Moritz