nawyk
Encyklopedia PWN
filoz. w filozofii nurtu arystotelesowsko-tomistycznego dyspozycja duszy do określonego charakteru działań (np. poznania intelektualnego);
część procesu wychowania, przygotowanie człowieka do uczestniczenia w kulturze fizycznej;
zachowanie, zachowanie się,
psychol. jedno z podstawowych pojęć psychologii; w najszerszym znaczeniu — każda dająca się obserwować reakcja na bodźce z otoczenia lub ogół reakcji i ustosunkowań organizmu żywego do środowiska.
anat. wzajemne ułożenie łuków zębowych szczęki i żuchwy (lub protez stomatologicznych) podczas ruchów żuchwy;
jeden z najwybitniejszych myślicieli chińskich;
