wychowanie fizyczne
 
Encyklopedia PWN
wychowanie fizyczne,
część procesu wychowania, przygotowanie człowieka do uczestniczenia w kulturze fizycznej;
celem wychowania fizycznego jest m.in. kształtowanie prawidłowej budowy ciała, rozwijanie sprawności fiz., podnoszenie odporności i zdrowia organizmu oraz wyrabianie nawyków czynnej rekreacji; świadome wychowanie fizyczne było znane już w czasach staroż. i traktowane na równi z wychowaniem sport. i wojsk.; nowoż. podstawy wychowania fizycznego powstały w epoce odrodzenia i oświecenia; w XIX w. ukształtowały się niezależne systemy wychowania fizycznego: oparty na gimnastyce bez elementów sport. oraz (gł. w USA) oparty na grach i zabawach sport.; po II wojnie świat. do wychowania fizycznego w coraz szerszym stopniu wprowadzano zajęcia typowo sportowe.
Polska myśl w zakresie wychowania fizycznego sięga tradycjami odrodzenia (m.in. W. Oczko i S. Petrycy), a pełny wyraz znalazła w pracach Komisji Edukacji Nar. i w publikacjach J. Śniadeckiego; nowoczesne kierunki w pol. wychowaniu fizycznym wytyczyli międzywojenni lekarze-pedagodzy (m.in. E. Piasecki, W. Osmolski, Z. Gilewicz); wraz z rozwojem wychowania fizycznego jako praktycznego procesu pedag. narodziła się jego teoria i wyodrębniły nauki o wychowaniu fizycznym, tworząc z czasem wyspecjalizowane instytucje nauk., towarzystwa i czasopisma zajmujące się tą problematyką. Obecnie rozwojowi wychowania fizycznego w świecie patronuje UNESCO przez międzynar. organizacje, m.in. Międzynar. Federację Wychowania Fiz. (FIEP); w Polsce działalność nauk.-dydaktyczną prowadzi 6 wyższych uczelni wychowania fizycznego oraz Pol. Tow. Nauk. Kultury Fiz. (PTNKF).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia