na biegunach
Encyklopedia PWN
punkty na powierzchni Ziemi, w których wektor całkowitego natężenia pola magnetycznego jest prostopadły do płaszczyzny poziomej;
obszary na kuli ziemskiej, w których temperatura powietrza (mierzona na standardowym poziomie 2 m nad podłożem) osiąga najniższe wartości.
stacja rosyjska w Antarktydzie Wschodniej, obok najbardziej odległego od oceanów miejsca na kontynencie (82°S, 50°E), na wys. 3720 m (lód grub. 2950 m);
punkty, w których oś obrotu Ziemi przecina jej powierzchnię; szerokość geograficzna biegunów wynosi odpowiednio +90° na północy i –90° na południu; długość geograficzna jest nieokreślona;
fiz. fragmenty powierzchni ciała ferromagnet. (lub ferrimagnet.), na których wartości składowej normalnej namagnesowania są różne od zera.
