bieguny geograficzne
 
Encyklopedia PWN
bieguny geograficzne,
punkty, w których oś obrotu Ziemi przecina jej powierzchnię; szerokość geograficzna biegunów wynosi odpowiednio +90° na północy i –90° na południu; długość geograficzna jest nieokreślona;
bieguny geograficzne w ciągu milionów lat zmieniają swoje położenie w odniesieniu do mórz i kontynentów (tzw. ruch wiekowy); wykazują także pewne przesunięcia okresowe. Biegun północny pierwszy zdobył 6 IV 1909 R.E. Peary, biegun południowy — 15 XII 1911 R. Amundsen (wyprzedzając o 4 tygodnie R.F. Scotta).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia