bieguny magnetyczne Ziemi
 
Encyklopedia PWN
bieguny magnetyczne Ziemi,
punkty na powierzchni Ziemi, w których wektor całkowitego natężenia pola magnetycznego jest prostopadły do płaszczyzny poziomej;
na biegunie północnym inklinacja magnetyczna jest równa +90°, a na biegunie południowym –90°; położenia biegunów magnetycznych Ziemi nie pokrywają się z położeniami biegunów geograficznych Ziemi i w ciągu epok geologicznych znacznie się zmieniają; biegun magnetyczny Ziemi północny znajduje się w Arktyce (na początku lat 80. był położony na 77°19′N i 101°49′W, w cieśninie Maclean Strait, na północ od Wyspy Bathursta), biegun magnetyczny Ziemi południowy — w Antarktyce (65°10′S i 138°40′E, na Morzu d’Urville’a u wybrzeży Antarktydy na Oceanie Indyjskim); 1996 północny biegun magnetyczny Ziemi znajdował się na Granlandii, niedaleko Thule, w punkcie 73°18′N i 71°30′W, a biegun magnetyczny Ziemi południowy — w pobliżu stacji Wostok, w punkcie 79°18′ S i 108°30′E. Nazwy: północny biegun magnetyczny Ziemi i południowy biegun magnetyczny Ziemi przyjęto zgodnie z nazwami geograficznymi; z punktu widzenia fizyki na półkuli północnej znajduje się południowy biegun magnetyczny, a na półkuli południowej — biegun północny.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia