bieguny chłodu

bieguny chłodu,

obszary na kuli ziemskiej, w których temperatura powietrza (mierzona na standardowym poziomie 2 m nad podłożem) osiąga najniższe wartości.

Na półkuli północnej występują 2 b.ch.: jakucki i grenlandzki; w obszarze pierwszego z nich najniższe temperatury zanotowano we wschodniej Syberii w rejonie Ojmiakonu (63°16′N, 143°09′E; wys. 726 m) i Wierchojańska (67°33′N, 133°23′E; wys. 137 m), gdzie temperatura obniża się odpowiednio do ok. –71°C i –68°C, a średnia roczna wynosi –16,5°C i –15,5°C; na lądolądzie Grenlandii największe spadki temperatury obserwuje się na stacjach badawczych Northice (78°40′N, 38°29′E; wys.2900 m) i Eismitte (70°54′N, 40°42′E; wys. 3000 m) — do ok.–70°C i –66°C przy średniej temperaturze rocznej odpowiednio –30°C i –28°C. Na półkuli południowej b.ch. znajduje się we wschodniej części Antarktydy, na stacji Wostok (78°28′S, 106°48′E; wys. 2900 m), gdzie występują najniższe wartości temperatury na Ziemi (spadek do ok. –91,5°C, temperatura średnia roczna od –55 do –60°C); jeszcze niższą temperaturę (–94,5°C) zanotowano 1965 na biegunie południowym.