n
Encyklopedia PWN
centralna organizacja gosp. ludności pol. w Niemczech działająca 1923–39, do IX 1932 pod nazwą Związek Spółdzielni Śląskich;
Związek Walki o Wyzwolenie Klasy Robotniczej, Sojuz bor’by za oswobożdienije raboczego kłassa,
nielegalna ros. organizacja socjaldemokr., utworzona 1895 w Petersburgu przez W. Lenina z marksistowskich kółek robotniczych, działających w mieście;
rodzaj związków koordynacyjnych, w których do atomu centralnego są przyłączone cząsteczki o silnym charakterze dipolowym, np. cząsteczki wody, amoniaku;
cykliczne węglowodory (areny) i niektóre ich pochodne, mające płaskie pierścienie z układem sprzężonych wiązań podwójnych, w których występuje 4n + 2 elektronów π (n = 1, 2, 3 ...) i duże wartości energii rezonansu (aromatyczność).
związki inkluzyjne, związki włączeniowe,
międzycząsteczkowe połączenia chem. 2 lub więcej składników, powstające w wyniku zamknięcia cząsteczek (atomów, jonów) jednego składnika — zw. gościem — w lukach cząsteczkowych tzw. receptorów molekularnych lub w pustych przestrzeniach sieci krystalicznej drugiego składnika — zw. gospodarzem.
związki org., w których cząsteczkach między atomami węgla lub atomami węgla i atomami innych pierwiastków występują wiązania wielokrotne
