miejscowe
Encyklopedia PWN
chan bułgarski od ok. 660, syn chana Wielkiej Bułgarii Kubrata;
austronezyjskie ludy, zwane także ludami malajopolinezyjskimi,
zespół ludów mówiących językami austronezyjskimi (niekiedy zalicza się do nich języki miao-yao i tajskie) i zamieszkujących Półwysep Malajski oraz wyspy od Indonezji po Hawaje (z wyjątkiem Papuasów);
biol. organizmy miejscowe pochodzące z obszaru, na którym obecnie występują;
przyznanie części terytorium państwa (np. regionowi) odrębnych cech ustrojowych, prawa do powoływania organów lokalnych wyposażonych w samodzielną władzę ustawodawczą, wykonawczą — włącznie z kompetencją do wydawania rozporządzeń i in. aktów normatywnych o charakterze wykonawczym, a także w niezależną lokalną władzę sądowniczą rozstrzygającą sprawy miejscowe.
fr. rasa owiec typu mięsnego;
biblioteka
instytucja, która pełni określone funkcje społeczne (badawcze, edukacyjne, kulturalne, rekreacyjne) przez planowe gromadzenie, opracowanie i udostępnianie zbiorów oraz informowanie o nich; potocznie także pomieszczenie dla książek (budynek, lokal, mebel) i księgozbiór.
[gr.],
