metodologiczny
Encyklopedia PWN
ekon. w ścisłym znaczeniu teoria zachowań firmy w otoczeniu doskonale konkurencyjnym; w szerszym znaczeniu teorie przedsiębiorstwa, zakładające maksymalizację zysku jako cel, optymalizację decyzji (rachunek marginalny) jako metodę i neoklasyczne narzędzia analizy do badania produkcyjnych i rynkowych zachowań przedsiębiorstwa funkcjonującego w ramach rynku o różnym stopniu niedoskonałości (tzw. różnych strukturach rynku).
empirystyczny kierunek filozoficzny XX w., najbardziej wpływowy w okresie międzywojennym, propagujący hasło walki z filozofią tradycyjną, metafizyką, oraz głoszący postulat uprawiania „filozofii naukowej”, pojmowanej jako logiczna analiza języka.
Ockham 
, ur. ok. 1300, Ockham (hrab. Surrey, Anglia), zm. ok. 1350, Monachium,
średniowieczny filozof i teolog, pochodzenia angielskiego, franciszkanin.
[ọkəm]
Wilhelm, William of Ockham , ur. ok. 1300, Ockham (hrab. Surrey, Anglia), zm. ok. 1350, Monachium,
onomazjologia
dział leksykologii obejmujący badanie wyrazów i wyrażeń jako nazw
[gr.],
prawnik; specjalista w dziedzinie teorii państwa i prawa, filozofii prawa;
amer. historyk sztuki, pochodzenia niemieckiego;
