metalu
Encyklopedia PWN
mikroskopowa teoria nadprzewodnictwa.
bimetal
materiał złożony z 2 warstw metali (lub stopów), o różnych właściwościach mech., fiz. lub chem., trwale ze sobą połączonych na całej powierzchni metodami zgrzewania, kolejnego odlewania (i obróbki plast.), galwanostegii lub innymi;
[łac.-gr.],
Davy 
, ur. 17 XII 1778, Penzance (hrab. Kornwalia), zm. 29 V 1829, Genewa,
angielski chemik i fizyk.
[dẹıwi]
Sir Humphry Bartholomew , ur. 17 XII 1778, Penzance (hrab. Kornwalia), zm. 29 V 1829, Genewa,
emalia
szklista powłoka niemetaliczna nałożona na powierzchnię metalu, szkła lub ceramiki, najczęściej w celach ochronnych, dekoracyjnych, niekiedy informacyjnych, także materiał do jej wytworzenia oraz technika pokrycia powierzchni lub dzieło wykonane tą techniką.
[fr. émail],
zjawisko występujące w metalach niemagnet. (tj. takich, których jony nie mają wypadkowego momentu magnet. związanego ze spinem), zawierających domieszkę atomów magnet., powodowane oddziaływaniem pomiędzy momentem magnet. jonu domieszki i spinowymi momentami wielu elektronów przewodnictwa w metalu;
nikiel, Ni, niccolum,
pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 28;
