metalach
Encyklopedia PWN
zdolność metali i stopów do przenoszenia krótko- lub długotrwałych obciążeń (stałych lub zmiennych) w wysokiej temperaturze, połączona z odpornością na wielokrotne zmiany temperatury i niekiedy z żaroodpornością,
archeol. jedna z 3 epok, na które 1836 Ch.J. Thomsen podzielił pradzieje, następująca po epoce brązu;
związki żelaza z tlenem:
żelazostopy, ferrostopy, stopy wstępne żelaza,
stopy żelaza z metalami i niemetalami służące do wprowadzania dodatków stopowych do stali, staliwa i żeliwa, rzadziej do stopów nieżelaznych (np.: żelazowolfram, żelazomolibden, żelazoniob — do wprowadzania odpowiednio wolframu, molibdenu i niobu do stopów);
stop żelaza z węglem (2,11–4% węgla) i pierwiastkami pochodzącymi z procesu metalurgicznego (mangan, krzem, fosfor, siarka) lub dodatkami stopowymi;
żeton
krążek z metalu lub tworzywa sztucznego, używany wymiennie zamiast pieniędzy, np. w grach hazardowych, automatach telefonicznych.
[fr. jeter ‘rzucać’],
