Żmigród
 
Encyklopedia PWN
Żmigród,
miasto w województwie dolnośląskim, w powiecie trzebnickim, w Kotlinie Żmigrodzkiej, przy ujściu Sąsiecznicy do Baryczy, na skraju Parku Krajobrazowego Doliny Baryczy.
Ludność miasta: ogółem — 6,4 tys. mieszkańców (2019)
Gęstość zaludnienia: 643,5 os/km2 (2019)
Powierzchnia: 10 km2
Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 16°55′E, szerokość geograficzna: 51°28′N
Prawa miejskie: nadanie praw — 1253
Oficjalne strony WWW: www.zmigrod.com.pl
ośr. usługowy dla rolnictwa; zakład metal. wrocł. Fabryki Wagonów „Pafawag”; drobny przemysł spoż. (młyn, mleczarnia, zakłady przetwórstwa ziemniaków), włók. (roszarnia lnu), drzewny (tartak).
Historia. Osada na pr. brzegu Baryczy, na szlaku handl. z Milicza do Poznania, wzmiankowana 1155 (ob. Żmigródek); miasto lokowane 1253 na l. brzegu rzeki; od 1. poł. XIV w. pod zwierzchnictwem Czech (niem. nazwa Trachenberg); należał do Piastów śląskich (do 1294 w księstwie wrocł., do 1312 — głogowskim, do 1492 — oleśnickim), następnie własność królów czeskich, dzielił losy polit. Śląska; 1512 sprzedany przez króla czeskiego Władysława Jagiellończyka Zygmuntowi von Kurzbachowi, uznany wolnym państwem stanowym; lokalny ośr. rzemieślniczo-handl.; zniszczony w okresie wojny trzydziestoletniej (1618–48), podupadł; od 1742 w państwie pruskim; 1813 zjazd władców Austrii, Rosji i Prus, którzy zawarli tu sojusz przeciw Napoleonowi I; od 1856 połączenie kol. z Wrocławiem. W czasie II wojny światowej jeniecki oddział roboczy obozu w Żaganiu i obóz pracy przymusowej; Niemcy zamordowali tu ok. 500 jeńców wojennych i robotników przywiezionych na roboty przymusowe; od 1945 w Polsce.
Zabytki. Kościół (XVI w.), pozostałości zamku — późnogot.-renes. wieża mieszkalna (ok. 1560), ruiny późnobarok. pałacu Hatzfeldów (1706, rozbudowany 1756–63).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia