metafizyka
Encyklopedia PWN
filoz. sprawczy i pierwszy człon związku przyczynowo-skutkowego (przyczynowość), zasada (principium) powodująca określony skutek, zależny od niej w bytowaniu;
kategoria filozoficzna oznaczająca stosunek przyczyny do skutku, który wyraża ich związek genetyczny i wskazuje na funkcję przyczyny polegającą na powodowaniu czegoś;
filoz. w metafizyce niekonieczność istnienia czegoś, co nie zawiera w sobie racji swojego istnienia;
przypadłość, łac. accidens,
w metafizyce o orientacji arystotelesowsko-tomistycznej cecha samodzielnie bytującego podmiotu (substancji);
relacja
filoz. byt niesamodzielny (akcydens), wiążący 2 byty (z których jeden jest podmiotem relacji a drugi jej kresem) z racji ich współodpowiedniości w jakimś aspekcie;
[łac.],
filoz. w metafizyce byt istniejący w sobie samym, tożsamy ze sobą; czasami traktowany równoznacznie z substancją;
