rzecz

rzecz,

filoz. w metafizyce byt istniejący w sobie samym, tożsamy ze sobą; czasami traktowany równoznacznie z substancją;

rzecz jest ujmowana jako pewna pozytywna treść (zespół cech i właściwości) wyodrębniona spośród innych, samodzielna i autonomiczna w swoim istnieniu wobec innych bytów mających naturę tak rozumianej rzeczy; w takiej perspektywie pojawiła się specyficzna dla niektórych nurtów filozofii współczesnej (np. egzystencjalizm) problematyka reifikacji, urzeczowienia bytu osobowego, będąca formą istnienia pozornego i nieautentycznego; czasami jednak pojęcie „rzecz” używano tylko wobec pewnych kategorii samodzielnie istniejących bytów, z reguły nieosobowych lub nieożywionych, przeciwstawiając w ten sposób sobie osoby i rzeczy; w filozofii nowożytnej często rzecz utożsamiano z przedmiotem, przenosząc problematykę rzeczy na teren teorii poznania, czyniąc ją członem opozycji podmiotu i przedmiotu; I. Kant używał swoistego dla jego filozofii pojęcia rzeczy samej w sobie.