metafizyce

Encyklopedia PWN

przypadłość, łac. accidens,
w metafizyce o orientacji arystotelesowsko-tomistycznej cecha samodzielnie bytującego podmiotu (substancji);
relacja
[łac.],
filoz. byt niesamodzielny (akcydens), wiążący 2 byty (z których jeden jest podmiotem relacji a drugi jej kresem) z racji ich współodpowiedniości w jakimś aspekcie;
filoz. w metafizyce byt istniejący w sobie samym, tożsamy ze sobą; czasami traktowany równoznacznie z substancją;
spirytualizm
[łac. spiritualis ‘duchowy’],
filoz. pogląd przyjmujący istnienie substancji duchowej;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia