maksyma
Encyklopedia PWN
grupa ksiąg w Starym Testamencie;
starożytni pisarze-teologowie chrześcijańscy, żyjący od II do przełomu VII i VIII w., których pisma wywarły znaczny wpływ na wykrystalizowanie się doktryny chrześcijańskiej i jej obronę przed herezjami;
patrystyka
filoz. ogół koncepcji teologiczno-filozoficznych tworzonych II–VIII w. przez Ojców Kościoła i innych pisarzy chrześcijańskich.
[łac. < gr.],
pisarz belgijski, tworzący w języku francuskim;
poznaj samego siebie, gr. gnothi seauton, łac. nosce te ipsum,
maksyma pochodząca od siedmiu mędrców starożytnej Grecji, wyryta na frontonie świątyni Apollina w Delfach, spopularyzowana przez Sokratesa;
przysłowie, dawniej przypowieść,
zdanie utrwalone w ustnej tradycji, ujmujące w alegoryczno-obrazowej formie myśl o charakterze dydaktyczno-moralizującym;
