majątek trwały
Encyklopedia PWN
ekon. miara efektywności majątku trwałego, informująca o wielkości dochodu ze sprzedaży przypadającej na jednostkę wartości majątku trwałego (iloraz dochodów ze sprzedaży i wartości majątku trwałego);
przedmioty nabyte przed zawarciem małżeństwa,
przedmioty nabyte w czasie trwania małżeństwa (dorobek), będące wspólną własnością małżonków, bez względu na to, z czyich dochodów zostały nabyte.
ekon. fundusze stanowiące podstawę finansowania działalności przedsiębiorstwa. Reprezentują prawa do jego zasobów majątkowych z tytułu powierzonych mu środków pieniężnych lub wkładów rzeczowych (aportów).
amortyzacja
ekon. stopniowe zmniejszanie wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przez zaliczanie określonej ich części (odpisu) do kosztów działalności.
[łac. admortisatio ‘umorzenie’],
