magnetowid
Encyklopedia PWN
rozdzielczość, zdolność rozdzielcza,
inform., telekom. w technice przetwarzania obrazów — zdolność urządzenia do przekazywania (odtwarzania) drobnych szczegółów obrazu, wyrażana maks. liczbą optycznie rozpoznawalnych punktów (pikseli) wzdłuż tej samej linii (poziomej lub pionowej) lub liczbą rozróżnialnych linii.
studio telewizyjne, studio TV,
pomieszczenie wraz z urządzeniami techn., stanowiące zasadniczą część zespołu studyjnego ośrodka telewizyjnego, w którym realizuje się program telewizyjny i przeprowadza próby;
środki masowego przekazu, mass media, media masowe, środki masowego komunikowania,
urządzenia i instytucje, za pomocą których przesyłane są treści do bardzo licznej i zróżnicowanej publiczności; prasa, radio, telewizja, także film (kino), książki (popularne), nagrania muzyczne (płyty, kasety) oraz tzw. nowe media: magnetowid, odtwarzacz DVD, nagrania filmowe (kasety, DVD), telegazeta, telewizja satelitarna, kablowa, gry komputerowe, Internet (komputer).
fiz., techn. taśma (giętka wstęga) wykonana z materiału magnet. lub zawierająca materiał magnet., stosowana do rejestracji sygnałów elektr., stanowiących przetworzone dźwięki, obrazy lub dane;
ojciec polskiego, profesjonalnego magnetowidu; profesor Politechniki Warszawskiej, specjalizujący się w zakresie magnetycznej rejestracji sygnałów wizyjnych.
określenie coraz częściej oznaczające kulturę współczesną, w której dominację zyskały techniki i praktyki audiowizualne, zwłaszcza film, telewizja, multimedialny komputer (wykorzystywanie urządzeń operujących dźwiękiem i obrazem).
