magnes
Encyklopedia PWN
przyrząd do wyznaczania kierunku południka magnetycznego;
łącznik elektr. umieszczony w hermetycznej obudowie (np. rurce szklanej), próżniowej lub wypełnionej gazem ochronnym, którego styki, wykonane z materiału magnetycznie miękkiego, są przełączane w wyniku działania zewn. pola magnet. wytworzonego przez odpowiednio umieszczony magnes trwały lub cewkę elektr. zasilaną prądem elektrycznym;
kriostat
urządzenie do utrzymywania stałej, niskiej temperatury;
[gr. krýos ‘mróz’, statós ‘stojący’, ‘postawiony’],
przyrząd elektronowy w postaci próżnioszczelnego naczynia (bańki), z umieszczonymi w nim elektrodami, pomiędzy którymi może zachodzić wyładowanie elektryczne, przejawiające się przepływem strumienia swobodnych ładunków, zazwyczaj elektronów, niekiedy również jonów;
element lub zespół elementów wykonanych z ferromagnetyka, służący do prowadzenia strumienia magnet., wytworzonego przez magnes trwały, elektromagnes itp., wzdłuż zadanej drogi;
lekki, wydłużony magnes trwały mogący się swobodnie obracać dookoła pionowej lub poziomej osi;
