logiki

Encyklopedia PWN

log. wyrażenie, które może wystąpić w roli podmiotu (orzecznika) w co najmniej jednym sensownym zdaniu podmiotowo-orzecznikowym, w rodzaju A jest B;

okhamizm, ockhamizm,

filoz. w węższym znaczeniu doktryna filozoficzna W. Ockhama; w szerszym znaczeniu — nurty myślowe nawiązujące do tej doktryny;

[gr. on óntos ‘będący’, ‘byt’, óntos on ‘rzeczywiście będący, istniejący’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’, ‘teoria’],

filoz.:

[ulipọ],

Ouvroir de Littérature Potentielle

[‘pracownia literatury potencjalnej’], fr. ugrupowanie lit., zał. 1960 m.in. przez R. Queneau i F. Le Lionnais;

metodol. w najszerszym znaczeniu koncepcyjne przygotowanie działań praktycznych, zwłaszcza systemowych i techn.;

przedmiot, łac. obiectum,

filoz. przeciwieństwo podmiotu, to co jest poddane aktywności bądź poznawczej, badź praktycznej;

Materiały dodatkowe