logiki

Encyklopedia PWN

[gr.],

pogląd filozoficzny negujący możliwość adekwatnego poznania rzeczywistości za pomocą logiki.

[gr.],

filoz. nauka o rozbiorze pojęć i myśli, stanowi część logiki Arystotelesa;

Annambhatta, sanskr. Annambhāṭṭa, żył w XVII w.,

filozof indyjski;

[gr. antí ‘przeciw’, ‘naprzeciw’, nómos ‘prawo’],

log. para zdań (zdanie) wzajemnie sprzecznych, z których każde zdaje się równie dobrze uzasadnione (uzasadnianie).

[arnọ]

Antoine

, zw. Wielkim Antoinem, ur. 16 II 1612, Paryż, zm. 8 VIII 1694, Bruksela,

fr. filozof i teolog, ksiądz;

Asmus Walentin F., ur. 30 XII 1894, Kijów, zm. 1975, Moskwa,

ros. filozof i historyk filozofii;

Materiały dodatkowe