lakier

Encyklopedia PWN

materiały służące do smarowania powierzchni trących, zaliczane do materiałów konstrukcyjnych.

mieszanina węglowodorów, gł. alkilo- i winyloaromatycznych;

substancje do nasycania włóknistych materiałów elektroizolacyjnych (np. drewna, tkanin) w celu poprawienia ich właściwości elektr., cieplnych i mech.;

symilografia

[łac.-gr.],

telegrafia kopiowa, telegrafia faksymilowa, faksymilografia,

dział telekomunikacji obejmujący przekazywanie wiadomości w postaci nieruchomych obrazów (np.: pisma, rysunków, fotografii, map, schematów) pomiędzy 2 odległymi aparatami symilograficznymi, za pośrednictwem łącza telekomunikacyjnego.

Szczecin,

miasto wojewódzkie (woj. zachodniopomor.), pow. grodzki, w Dolinie Dolnej Odry, na Wzgórzach Szczecińskich, Równinie Goleniowskiej i Wzgórzach Bukowych, nad ujściowymi ramionami Odry — Odrą Zachodnią i Regalicą, oraz jez. Dąbie, w pobliżu (12 km od centrum) granicy z Niemcami.

szelak

[niem. < hol.],

naturalna żywica lakiernicza, otrzymywana z wydzieliny czerwców lakowych żyjących gł. na południowoazjat. figowcach (czerwce);

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>