lakier

Encyklopedia PWN

związki org., chlorowe pochodne bifenylu, o wzorze ogólnym C₁₂H_{10 - n}Cl_n, gdzie n = 1–10 (zwykle 3 lub 8), od mono- do perchlorobifenyli — łącznie 209 izomerów;

polimery

[gr. polymerēs ‘wieloczęściowy’],

związki złożone z makrocząsteczek organicznych lub (rzadziej) nieorganicznych;

politury

[łac.],

lakiery spirytusowe, roztwory (10–40-procentowe) szelaku lub termoplast. niemodyfikowanych żywic syntetycznych w spirytusie;

poliuretany, PUR,

polimery syntetyczne o budowie

, gdzie R¹, R — alkilen lub arylen;

poliwinyloacetale, PVA,

polimery, których cząsteczki zawierają charakterystyczne grupy acetalowe

(gdzie R — alkil);

powłoka ochronna,

warstwa materiału nakładana na powierzchnię wyrobu metalowego w celu zabezpieczenia przed wpływami atmosferycznymi, czynników chem. (korozja chem., elektrochem.) i promieniowania rentgenowskiego oraz zwiększenia twardości powierzchniowej, odporności na ścieranie, żaroodporności, a także w celach regeneracyjnych i dekoracyjnych.

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>