politury
 
Encyklopedia PWN
politury
[łac.],
lakiery spirytusowe, roztwory (10–40-procentowe) szelaku lub termoplast. niemodyfikowanych żywic syntetycznych w spirytusie;
służą do uzyskiwania błyszczących powłok na powierzchni wyrobów drewnianych oraz zabezpieczania wyrobów przed niszczącym działaniem czynników zewn.; przez wprowadzenie do politury szelakowej lub nitrocelulozowej środka matującego uzyskuje się tzw. matyny, dające pokrycia o jedwabistym połysku.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia