kąt
Encyklopedia PWN
fiz. zjawisko polegające na tym, że przy padaniu fali na granicę rozdziału 2 ośrodków powstaje fala rozchodząca się od granicy rozdziału w stronę pierwszego ośrodka;
węgielnica
geod. przyrząd pomocniczy do wyznaczania w terenie kątów 90°, 180° lub rzadziej 45;
[staropol. węgieł ‘kąt’],
jaskra, glaukoma,
med. grupa chorób oczu obejmująca wiele różnych schorzeń, których wspólnymi cechami są: zanik nerwu wzrokowego, charakterystyczne zmiany w tarczy nerwu wzrokowego (tzw. zagłębienie jaskrowe) oraz typowe ubytki w polu widzenia (oko);
fiz. bryła (zazwyczaj wielościan) z przezroczystego materiału z wypolerowanymi ścianami (co najmniej 2), które stanowią powierzchnie załamujące lub odbijające dla promieni światła przechodzących przez te bryłę;
wyrzucenie pocisku z broni miotającej (np. łuku, kuszy, broni palnej) oraz jego lot po torze.
teodolit
instrument geodezyjny przeznaczony do pomiarów w terenie kątów poziomych i pionowych.
[gr.],
