kwantyfikator
Encyklopedia PWN
zbiór symboli, zastępujących zwłaszcza stałe i zmienne log., stosowanych zamiast wyrażeń mowy potocznej we wzorach logiki formalnej;
operator
log. wyrażenie (zawierające zmienne), które po dołączeniu go do funkcji zdaniowej tworzy nowe wyrażenie: zdanie (operator zdaniotwórczy, kwantyfikator), nazwę (operator nazwotwórczy) lub funktor (operator funktorotwórczy).
[łac., ‘zajmujący się czymś’, ‘wykonawca’],
Peirce 
, ur. 10 IX 1839, Cambridge (stan Massachusetts), zm. 14 IV 1914, Milford,
amer. filozof, logik i matematyk;
[pıərs]
Charles Sanders , ur. 10 IX 1839, Cambridge (stan Massachusetts), zm. 14 IV 1914, Milford,
rachunek nazw, teoria nazw,
dział logiki formalnej, którego przedmiotem badań są formuły logiczne (logiczne schematy wnioskowania), zawierające tzw. zmienne nazwowe, oznaczane zwykle dużymi literami (A, B, C... P, S, M...), a także funktory zdaniotwórcze od argumentów nazwowych.
niem. matematyk i logik;
sylogistyka
log. dział logiki formalnej zajmujący się formułowaniem i systematyzacją praw dotyczących związków między klasycznymi zdaniami kategorycznymi oraz metod formalnego dowodzenia poprawności wnioskowania zwanego sylogizmem.
[gr.],
