kuć
Encyklopedia PWN
stal węglowa (1,2–1,8% węgla), specjalnie hartowana;
wgłębienie w matrycy, które w procesie kucia zostaje wypełnione przez materiał, nadając kształt wytwarzanemu przedmiotowi; także zarys wytworzonego przedmiotu.
technol. nadmiar materiału wyciśnięty podczas kucia poza wykrój matrycy, zwykle wzdłuż powierzchni podziału.
wet. uszkodzenie tworzywa kopyta przez niewłaściwie wbity podkowiak (gwóźdź do mocowania podków);
dziedzina rzemiosła artystycznego zajmująca się wytwarzaniem przedmiotów ze złota i srebra; także ogół przedmiotów wykonanych przez złotników;
jedna z metod geodezji satelitarnej, stosowana do wyznaczania geoidy i parametrów pola grawitacyjnego Ziemi na obszarze mórz i oceanów oraz do badania pływów oceanicznych, prądów mor., falowania oceanów i mórz, a także do badania zmian grubości pokrywy lodowej obszarów okołobiegunowych.
