krańcowa
Encyklopedia PWN
ekon. teoria opisująca zachowanie konsumenta, uwzględniająca subiektywne zadowolenie ze spożywanych dóbr (użyteczność) oraz obiektywne ceny dóbr i dochód konsumenta.
jeden z 3 głównych nurtów ekonomii neoklasycznej (oprócz szkoły lozańskiej i szkoły austriackiej);
ekon. współczynnik określający rozmiary krańcowego wpływu, jaki wywiera zmiana jednej wielkości ekonomicznej na drugą, której ta pierwsza jest składnikiem.
stan, w którym nie występują tendencje (bodźce) do zmiany zachowań podmiotu gospodarczego lub oddziaływanie tych sił wzajemnie się znosi;
Clark
ekonomista amerykański,
[kla:rk]
John Bates, ur. 26 I 1847, Providence (stan Rhode Island), zm. 21 III 1938, Nowy Jork,
extremis malis extrema remedia
na krańcowe zło krańcowe środki.
[łac.],
