krawędzi
Encyklopedia PWN
mat. układ 3 płaszczyzn, parami prostopadłych, przecinających się w punkcie P danej krzywej przestrzennej; są to: 1) płaszczyzna ściśle styczna, wyznaczona przez wersory 
i 
, 2) płaszczyzna normalna, wyznaczona przez i 
, 3) płaszczyzna prostująca (rektyfikująca), wyznaczona przez wersory i ;
i , 2) płaszczyzna normalna, wyznaczona przez i , 3) płaszczyzna prostująca (rektyfikująca), wyznaczona przez wersory i ;
archeol. zespół kultur rozwijających się w środkowej epoce brązu (od 1900–1800 do 1200–1100 p.n.e.) w strefie leśnej środkowowschodniej Europy, w którego skład wchodziły kultury: trzciniecka, sośnicka i kultura komarowska;
tukany, pieprzojady, Ramphastidae,
rodzina ptaków z rzędu dzięciołowych.
południowo-zachodnia część Wyż. Lubelskiej, między doliną Wisły na zachodzie, Kotliną Chodelską i Równiną Bełżycką na północy, Roztoczem Zachodnim na wschodzie i Równiną Biłgorajską na południu;
rodzina aerofonów, w których strumień powietrza przy zadęciu kieruje się na krawędź otworu, czyli tzw. wargę;
