koński
Encyklopedia PWN
rzemiosło zajmujące się przygotowywaniem i wyprawianiem skór miękkich, bydlęcych, baranich i końskich garbnikami roślinnymi oraz barwieniem ich na różne kolory;
archeol. jednostka kulturowa późnego okresu wędrówek ludów (2. poł. V w.–pocz. VII w.), obejmująca Wysoczyznę Elbląską, dorzecze dolnej Wisły i Pasłęki;
pow. ziemski w północno-zachodniej części woj. świętokrz.;
Krajewski Michał, właśc. Tadeusz Krajewski, imię zakonne Dymitr, ur. 8 IX 1746, Ruś Czerwona, zm. 15 VII 1817, Końskie,
pedagog, powieściopisarz;
Małachowski Jacek (Hiacynt), hrabia (od 1800), ur. 16 VIII 1737, Końskie, zm. 21 III 1821, Bodzechów,
syn Jana (1698–1762), brat Stanisława i Antoniego, kanclerz wielki koronny;
miasto w województwie mazowieckim, w powiecie radomskim, na Równinie Radomskiej, nad Kobylanką (dorzecze Radomki).
