elbląska grupa kulturowa
 
Encyklopedia PWN
elbląska grupa kulturowa,
archeol. jednostka kulturowa późnego okresu wędrówek ludów (2. poł. V w.–pocz. VII w.), obejmująca Wysoczyznę Elbląską, dorzecze dolnej Wisły i Pasłęki;
zaliczana do zachodniobałtyjskiego kręgu kulturowego; osady otwarte; na cmentarzyskach groby ciałopalne jamowe oraz pod brukami kamiennymi; poniżej cmentarzysk szkieletowe groby końskie; groby wyposażano w elementy stroju i ozdoby (brązowe zapinki szczeblowe i tarczowe, części pasa, szpile, bransolety, szklane i bursztynowe paciorki), narzędzia i broń (groty, miecze jednosieczne typu saks w pochwach), gliniane naczynia flaszowate; w grobach końskich — części rzędu; uformowanie się e.g.k. wiąże się z migracją ludności bałtyjskiej, wiązanej z kulturą Dollkeim-Kovrovo, przemieszczającej się na obszary osadnictwa kultury wielbarskiej.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia