kostnego

Encyklopedia PWN

mielofibroza
[gr. myelós ‘szpik’, łac. fibra ‘włókno’],
med. choroba, zwłóknienie szpiku kostnego;
anat. nieparzysty, chrzęstny lub kostny element szkieletu osiowego, który łącząc się z kośćmi obręczy kończyny przedniej i żebrami, zamyka od strony brzusznej klatkę piersiową;
med. niedokrwistość uwarunkowana upośledzeniem czynności krwiotwórczej szpiku dotyczącego wszystkich 3 linii komórkowych (układy: czerwonokrwinkowy, granulocytowo-makrofagowy i płytkotwórczy) z towarzyszącym zmniejszeniem liczby erytrocytów, granulocytów i płytek krwi we krwi obwodowej;
Olduvai, Oldoway,
wąwóz dł. ok. 25 km, głęb. do 120 m, na obrzeżu równiny Serengeti w północnej Tanzanii, na terenie Parku Nar. Serengeti, u podnóża wulkanu Ngorongoro; najbardziej znane stanowisko geol., antropologiczne i archeol., które odegrało fundamentalną rolę w badaniach nad ewolucją człowieka;
osteodystrofia
[gr. ostéon ‘kość’, dys- ‘źle’, trophḗ ‘pożywienie’],
med. określenie kilku jednostek chorobowych układu kostnego, dla których wspólną cechą jest zwyrodnienie włóknisto-torbielowate kości i ich odwapnienie;
osteopatia
[gr. ostéon ‘kość’, páthos ‘choroba’, ‘cierpienie’],
med. ogólna nazwa schorzeń układu kostnego lub chorób kości.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia