Olduvai
 
Encyklopedia PWN
Olduvai, Oldoway,
wąwóz dł. ok. 25 km, głęb. do 120 m, na obrzeżu równiny Serengeti w północnej Tanzanii, na terenie Parku Nar. Serengeti, u podnóża wulkanu Ngorongoro; najbardziej znane stanowisko geol., antropologiczne i archeol., które odegrało fundamentalną rolę w badaniach nad ewolucją człowieka;
znaleziska są datowane na okres od późnego pliocenu do późnego plejstocenu. Badania były prowadzone od 1913 przez H. Recha, który wydzielił 4 warstwy osadów; pierwsza ekspedycja Recha odkryła w warstwie II szkielet ludzki (Olduvai Hominid I — OH I); od lat 30. XX w. ekspedycjami archeol. w O. kierował L.S.B. Leakey; 1956 — M.D. Leakey w warstwie I odkryła szkielet hominida opisany ostatecznie jako Zinjathropus boisei (Australopithecus boisei) (OH 5); 1964 następne szczątki kostne z tej warstwy zostały nazwane przez L.S.B. Leakeya, P.V. Tobiasa i J. Napiera Homo habilis (OH 7); zespoły wytworów kam. z tych poziomów określono jako reprezentatywne dla kultury oldowajskiej; warstwa I jest datowana na 2,1–1,7 mln lat temu; szczątki kostne z górnego pokładu warstwy II oraz z warstw III i IV są związane z Homo erectus, a szkieletowi OH 9 towarzyszyły zespoły źródeł archeol., reprezentujących rozwój kultury aszelskiej; są wśród nich pozostałości obozowisk oraz miejsc polowania na zwierzęta; następstwo chronologiczne znalezisk antropologiczne i archeol. pozwala prześledzić na tym obszarze 2 mln lat historii ludzkości.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia