korzeniowy

Encyklopedia PWN

gatunek leczn., przem. i warzywnej rośliny z rodziny astrowatych (złożonych), rosnącej dziko w Europie, na Uralu, Bliskim Wschodzie, w północnej Afryce, zawleczonej także do innych części świata;

dołowanie roślin,

jeden ze sposobów przechowywania w ciągu zimy sadzonek drzew i krzewów, rzadziej warzyw kapustnych i korzeniowych;

doniczki ziemne,

formowane, najczęściej w kształcie sześcianów, bryłki ziemi z dodatkiem nawozów org. (obornik, nawóz koński) lub torfu, nawozów mineralnych, niekiedy także z niewielką ilością pestycydów, stosowane w produkcji ogrodniczej;

eksudacja

[łac.],

wydzielanie się płynu z uszkodzonej powierzchni pędu (pnia) lub korzenia (po odcięciu części nadziemnej)

geofity

[gr. gḗ ‘ziemia’, phytón ‘roślina’],

ziemnopąkowe, ziemnopączkowe,

ekol. byliny wchodzące w skład kryptofitów, które mają pąki odnawiające ukryte w ziemi;

geotropizm

[gr. gḗ ‘ziemia’, trópos ‘zwrot’, ‘obrót’],

grawitropizm,

bot., zool. reakcja organów lub całych organizmów na siłę ciążenia;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>